DayTripper#8 maakte me aan het huilen. Geen shit. Ik bedoel, ik was niet blubbert of zo, maar er waren absoluut tranen. Vervolgens deed nummer tien, de finale, het opnieuw. Dit is een boek dat iedereen zou moeten lezen. Sommige mensen willen de wereld een cola kopen, ik wil ze dit kopen.
DayTripper vertelt het verhaal van de obsessie van een man met zijn eigen sterfelijkheid, door zijn liefdes, zijn angsten, zijn gebroken relaties en zijn verbrijzelde – en besefte – dromen. Het is een grafische roman waarin het onmogelijk is om woorden van kunst te scheiden. Fábio Moon en Gabriel Bá werken samen, naadloos, zoals de beste muziek die je ooit hebt gehoord, om elementen van woorden en beeld, lijnen en verbeelding te combineren en de lezer te vervoeren in het leven van een fictief personage die, tegen het einde van de Werk, voelt net zo echt als je eigen familie.
Ik wil er niet te veel over zeggen omdat het vol verrassingen zit, maar ik zal zeggen dat ik terughoudend was om het te lezen omdat het saai voor mij klonk. Een nepbiografie? Geen capes? Geen zombies? Geen wapens?
Maar deze creatie laat zien wat stripboeken kunnen doen die geen ander medium kan. Ja, ik kan zien hoe DayTripper in een kunstfilm kan worden gemaakt en waarschijnlijk een fatsoenlijke. Hell, waarschijnlijk een verdomd goede en impactvolle. Maar ik betwijfel of een film bij me zou blijven zoals dit boek ongetwijfeld zal doen. In tegenstelling tot films stellen stripboeken de lezer in staat te blijven hangen en zich te concentreren – pauzeren en nadenken. En DayTripper nodigt dat veel uit. En in tegenstelling tot romans, waar de lezer foto’s in zijn hoofd moet toveren, bieden stripboeken basisbeelden, zodat wanneer de hersenen beginnen te zakken, het kan herschikken en zich hergroeperen. Als ik romans lees, vind ik mijn geest vaak ronddwalen, maar stripboeken laten me focussen.
Laat me dit ook zeggen: ik lees DayTripper op mijn iPad in één keer. De iPad is een geweldige manier om dit te lezen – het is helder, je kunt inzoomen op bijzonder gedetailleerde en mooie panelen (waarvan vele bijna als schilderijen zijn) … maar zodra ik klaar was, bestelde ik de hardcover.
Ik wil dat andere mensen dit boek lezen. Het is briljant en het is de grootste grafische roman die ik ooit heb gelezen.
Ik laat je hiermee achter, slechts één visueel mooie en goed geschreven panelen uit honderden in deze serie tien uitgaven.